wordify
bokmålsordboka
fyr
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse som fyr
Anlegg til å sende ut lys til veiledning for trafikk, særlig til sjøs
Færder fyr
Dra ut til fyret med båt
fyr
SUBSTANTIV
Norrønt fýrr, fra lavtysk, samme opprinnelse som tysk Feuer, jamfør engelsk fire
ild
Sette fyr på
Har du fyr?
I fyr og flamme
I full fyr; overtent
Bilen stod i fyr og flamme
Sterkt oppglødd
De var i fyr og flamme over seieren
Ta fyr
Begynne å brenne
Gi fyr
Fyre av våpen
fyrrom
Arbeide i fyren
fyringsanlegg
Fyren er i utstand
fyr
SUBSTANTIV
Trolig forkorting av lavtysk firburs ‘håndverkssvenn uten arbeid’
Mann, kar
En hyggelig fyr
En sleip fyr
Hva slags fyr var det?
fyrabendsarbeid
SUBSTANTIV
Arbeid gjort i fritiden; jamfør fyrabend
nynorskordboka
fyr
SUBSTANTIV
Same opphav som fyr
Anlegg til å sende ut lys til rettleiing for trafikk, særleg til sjøs
Lista fyr
Byggje molo ut til fyret
fyr
SUBSTANTIV
Norrønt fýrr, frå lågtysk, same opphav som tysk Feuer, jamfør engelsk fire
eld
Setje fyr på
Det tok fyr i papiret
Har du fyr?
I fyr og flamme
I full fyr; overtend
Huset var i fyr og flamme
Sterkt oppglødd
Dei vart i fyr og flamme over ideen
Ta fyr
Byrje å brenne
Gje fyr
Fyre av skotvåpen
fyrrom
Gå i fyren
fyringsanlegg
Fyren er i ustand
fyr
SUBSTANTIV
Truleg forkorting av lågtysk firburs ‘handverkssvein utan arbeid’
Mann, kar
Ein flink fyr
Du er meg ein fin fyr
Ein ekkel fyr
å, den fyren!
fyrabendsarbeid
SUBSTANTIV
Arbeid gjort i fritida; jamfør fyrabend