wordify
bokmålsordboka
tronfølge
SUBSTANTIV
Etter tysk Thronfolge; av følge
rett til å overta trone
Prinsen frasa seg tronfølgen
Rekkefølge for tronarvinger
Hun er nummer sju i tronfølgen
tronfølger
SUBSTANTIV
Person som er utsett til å overta tronen
nynorskordboka
tronfølgje, tronfylgje, tronfølge
SUBSTANTIV
Rett til å ta over ei trone
Seie frå seg tronfølgja
Rekkjefølgje for tronarvingar
Vere nummer fem i tronfølgja