wordify
bokmålsordboka
trisse
SUBSTANTIV
Fra lavtysk, beslektet med norrønt triza ‘skrue, spiral’, fra middelalderlatin tricia
Hjul med fure for tau eller line; jamfør trinse
nynorskordboka
trisse
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, samanheng med norrønt triza ‘skrue, spiral’
Hjul eller skive med spor i omkrinsen til snor, reim, tau eller liknande; trinse
Trissa i ei taljeblokk
trisse
VERB
Mellomhøgtysk tretzen; samanheng med trasse
Røyne seg alt ein vinn; presse seg
trasse
trissel
SUBSTANTIV
Trisse