wordify
bokmålsordboka
tragedie
SUBSTANTIV
Fra gresk; trolig av tragos
Klassisk drama der høyverdige personer går til grunne som følge av uløselige karakterkonflikter, en uavvendelig skjebne eller lignende
Den greske tragedien danner grunnlaget for den franske
ulykke, katastrofe
Tragedien utspilte seg ved midnatt
Oppholdet hans i utlandet ble en eneste tragedie
tragedienne
SUBSTANTIV
Fransk
Om eldre forhold: skuespillerinne som særlig egner seg til å spille tragedie
nynorskordboka
tragedie
SUBSTANTIV
Frå gresk truleg av tragos ‘geitebukk’ og ode ‘song’
Drama der personar går til grunne på grunn av uløyselege karakterkonfliktar, lagnadsbundne liv eller liknande; klassisk, litterært (dramatisk) verk med trist innhald og sørgjeleg slutt; sørgjespel; motsett komedie
Gresk tragedie
Ein tragedie av Racine
Helten, heltinna i ein tragedie
I antikken: gresk festspel som handla om gudane og vart framført av kor
katastrofe, ulykke
Tragedien skjedde på den såpeglatte vegen
Uheldig utvikling, ulykkeleg periode
Opphaldet hans i utlandet vart ein einaste tragedie
tragedienne
SUBSTANTIV
Frå fransk
Kvinneleg skodespelar med særleg gjevnad til å spele tragediar