wordify
bokmålsordboka
torden
SUBSTANTIV
Førsteleddet etter guden Tor, andreleddet av dønn
Lyd som kommer av at lufta utvider seg raskt i forbindelse med lyn, tore
Lyn og torden
Tordenen ruller
tordenbrak
SUBSTANTIV
tordenrøst
SUBSTANTIV
Kraftig, rungende stemme
tordentale
SUBSTANTIV
Tordnende straffetale
nynorskordboka
tore
SUBSTANTIV
Samanheng med norrønt gudenamn Þórr ‘Tor’
Lyd som kjem av rask utviding av lufta i samband med lyn
Lyn og tore
Tora rullar
tore, torne
VERB
Brake, lyde av tore
Lyne og tore
Det torar (det er torevêr)
I overført tyding: buldre, skjenne, agitere sterkt
Tore mot regjeringa
tore
VERB
Norrønt þora
Våge, ha mot til
Ho torer ikkje (å) svare
Berre kom, om du torer
Kva vil du, om eg torer spørje?
Refleksivt (jf òg torast):
(ikkje) ha mot til
(ikkje) tore seg til
Kunne, finne råd eller utveg til
Det torer vel hende
Han torer kome snart (han kjem vel snart)
tore
VERB
Norrønt tóra ‘leve på ein ussel måte’
Om eld, lys: brenne veikt
Det er berre så mykje at det torar