wordify
bokmålsordboka
særegen
ADJEKTIV
Av egen
eiendommelig, spesiell, særmerkt
Det var en særegen stemning i den gamle stua
Ha en særegen grunn til å gjøre noe
Skikken er særegen for distriktet
nynorskordboka
særeige
SUBSTANTIV
Det at einkvan (særleg ektemake) eig noko utanom ei sams eige, til skilnad frå sameige
Vere gift på særeige
særeigen
ADJEKTIV
særmerkt, spesiell