wordify
bokmålsordboka
særmerkt
ADJEKTIV
Av særmerke
spesiell, karakteristisk
nynorskordboka
særmerkt
ADJEKTIV
Perfektum partisipp av særmerkje
Som skil seg ut frå andre; med ei eiga gjerd; eigen, spesiell
Ein særmerkt fjellformasjon
Eit særmerkt ganglag
særmerke, særmerkje
VERB
Merkje ut frå andre; skildre på grunnlag av visse (sær)eigenskapar; karakterisere
Det heimlege ordtilfanget er eit drag som særmerker nynorsken