wordify
bokmålsordboka
særmerke
SUBSTANTIV
Karakteristisk tegn, særpreg
særmerke
VERB
kjennetegne, særprege
nynorskordboka
særmerke
SUBSTANTIV
Eigenskap, måte å vere på som merkjer noko(n) ut; karakteristisk drag; særhått, særpreg
særmerke, særmerkje
VERB
Merkje ut frå andre; skildre på grunnlag av visse (sær)eigenskapar; karakterisere
Det heimlege ordtilfanget er eit drag som særmerker nynorsken