bokmålsordboka
støkke
VERB
Norrønt støkkva ‘skvette, fare av sted’
Fare sammen i redsel, skvette, kvekke
Jeg stokk da jeg fikk se dem
Det stokk i henne
støkke
VERB
Norrønt støkkva, kausativ til I støkke
Skremme opp
Støkke en hare
støkken
ADJEKTIV
Norrønt stǫkkr
Som lett går i stykker
nynorskordboka
støkke
VERB
Norrønt støkkva
Fare opp i brå redsle; kveppe, skvette
Eg stokk da eg såg det
Det stokk i henne
Bryte, tyte fram
Sveitten stokk av han
breste, sprekke; dette ut
Det stokk eit stykke or berget
støkke, støkkje
VERB
Norrønt støkkva; kausativ til I støkke
Setje støkk i; skremme opp; drive, jage
Støkke ein hare
Støkke fisk
Bryte, støyte stykke av
Støkke sund
støkken
ADJEKTIV
Norrønt stǫkkr
Som lett går sund