wordify
bokmålsordboka
snurr
SUBSTANTIV
Av snurre
I uttrykk som
På snurr
På snei
På en snurr
Lett påseilet
snurrebart
SUBSTANTIV
Fra tysk
Knebelsbart som er snodd i spissene
snurrebass
SUBSTANTIV
Leketøy som ender i en spiss, og som kan settes i snurrende bevegelse
penis
snurrepiperier
SUBSTANTIV
Fra lavtysk ‘verdiløse saker’
Dikkedarer, pedantiske formaliteter; raritet
nynorskordboka
snurr
SUBSTANTIV
Snurrande lyd
I uttrykk
Vere på ein snurr (ha ein lett rus)
På snurr
På snei
I uttrykk
Med hurr og snurr (sjå hurr)
snurrebart
SUBSTANTIV
Frå tysk
Knebelsbart som er tvinna i endane
snurrebass, snurrebasse
SUBSTANTIV
Av eldre dansk snurre ‘snurrebass’ og basse
leike som endar i ein spiss og som kan setjast i snurrande rørsle