wordify
bokmålsordboka
skrue
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
(mindre) bolt med hode og gjenger
Feste noe med skruer
Sette ordene sine på skruer (tale tvetydig eller affektert)
Ha en skrue løs
Være litt skrullet
Foreldet: propell på fartøy
raring, original
En underlig skrue
skruemutter
SUBSTANTIV
Mutter til å skru inn på skrue
skrustikke, skruestikke
SUBSTANTIV
Etter lavtysk
Redskap av stål til å skru fast et arbeidsstykke i
Sitte som i en skrustikke (helt fast)
nynorskordboka
skrue
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
(mindre) bolt med hovud og gjenge
Feste lampa med to skruar
Ha ein skrue laus
Vere litt skrullet
original, raring
Ein underleg skrue
propell
Før kalla dei propellen for skrue
skru, skrue
VERB
Av skrue
Dreie, snu ein skrue
Skru av ei hengsle
Skru av, på radioen
Skru i ein skrue
Skru ned, opp ei lampe
Setje i roterande rørsle
Skru ballen i mål
Skru saman
Setje saman med skruar
presse, trykkje, trykke
Skuta vart skrudd ned av drivisen
Skru prisane i vêret
Skru utviklinga attende
skruegang
SUBSTANTIV
Gjenga del av ein skrue eller mutter
skruehovud
SUBSTANTIV
hovud på ein skrue