wordify
bokmålsordboka
skam
SUBSTANTIV
Norrønt skǫmm
vanære, skjensel
Gjøre noe for skams skyld
Han er en skam for hele bygda
Sitte der med skammen
Bringe skam over en
Leve i skam
Gjøre noe til skamme
Vise at det ikke medfører riktighet
Gjøre skam på
Overgå; skjemme ut
Ikke gjøre skam på maten
Spise godt (av det en får servert)
blussel, anstendighetsfølelse
Det var både synd og skam (vanærende)
Ikke eie skam i livet
Bite hodet av all skam
Sette alle sømmelighetshensyn til side
ulykke, skade
Skam få den som sier slikt
Skam å si
Dessverre
skambein, skamben
SUBSTANTIV
Foreldet betegnelse for underlivsbein
skambud
SUBSTANTIV
Urimelig lavt bud
nynorskordboka
skam
SUBSTANTIV
Norrønt skǫmm
Svivørding, vanære
Føre skam over ein
Få, ha skam av noko
Fy for skam!
Han er ei skam for heile bygda
Leve i skamma
Sitje der med skamma
Ikkje gjere skam på klubben (idr: få ei god plassering i ei tevling)
Gjere noko for skams skuld
Gjere skam på
Vere betre enn; skjemme ut, vanære
Gjere til skamme
Vise at (noko) ikkje er rett
blygsel; (kjensle for) sømd
Bli heit eller raudne av skam
Ikkje eige skam i livet
Bite hovudet av all skam
Setje alle sømelege omsyn til side
skade, ulukke
Det er både skam og skade
Det er både synd og skam
Skam få den som seier slikt
Skam å seie
Dessverre
skambein
SUBSTANTIV
Forelda nemning for underlivsbein
skambod
SUBSTANTIV
Urimeleg lågt bod
skamflekk
SUBSTANTIV
Hending, gjerning som er til skam for ein; lyte som skjemmer
Ein skamflekk på namnet