bokmålsordboka
rest
SUBSTANTIV
Fra fransk; se restere
Det som er eller blir igjen av noe, del, levning
Resten ble betalt senere
Han sov resten av natta
Rester fra middagsbordet
Rester av en mur
Være, bli til rest
For resten (hva det andre angår ellers ; jamfør forresten)
Stå til rest
Være ubetalt
restanse
SUBSTANTIV
Fra middelalderlatin
Ubetalt gjeldsbeløp
I restanse
På etterskudd (med å betale penger en skylder)
restant
SUBSTANTIV
En som er i restanse
restaurant
SUBSTANTIV
Fransk egentlig ‘forfriskning’; se restaurere
Offentlig bevertningssted
nynorskordboka
rest
SUBSTANTIV
Frå fransk; sjå restere
Det som er eller blir att av noko; leivning, slump
Restar frå middagsbordet
Tøyrest
Vrakrest
Restar av ein mur
Resten vart betalt seinare
Han sov resten av natta
Vere, bli til rest
I uttrykk
For resten el. forresten (sjå det)
På resten (på slutten, til sist)
I matematikk: talstorleik som blir att i ein divisjon som ikkje går opp; i subtraksjon: differanse
Stå til rest med
Ha ei restskuld på
restanse
SUBSTANTIV
Frå mellomalderlatin; sjå restere
Ubetalt gjeldssum
I restanse
På etterskot (særleg med betaling); skulde pengar
restant
SUBSTANTIV
Person som skuldar pengar, er på etterskot med betalinga
restaurant
SUBSTANTIV
Fransk eigenleg ‘forfrisking’; sjå restaurere
(finare) serveringsstad