bokmålsordboka
reke
SUBSTANTIV
Kanskje av reke
Krepsdyr av gruppen Natantia
reke
SUBSTANTIV
Norrønt reka
reke
VERB
Norrønt reka
Reke omkring
Reke med strømmen
rekel
SUBSTANTIV
Lang, mager person; magert dyr
nynorskordboka
reke
SUBSTANTIV
Norrønt reka
(snø)skuffe, spade
reke
SUBSTANTIV
Opphavleg truleg frå slavisk
Krepsdyr av gruppa Natantia
reke
VERB
Norrønt reka
Drive på vatnet eller sjøen, flyte av stad
Reke med straumen
Reke av
(om båt) drive utover med straumen
Flakke, drive ikring, gå og slenge
Reke husimellom
Liggje unytta, liggje og slenge
Særleg om dyr: miste hår, røyte
rekel
SUBSTANTIV
Frå lågtysk ‘stor gardshund, slamp’
Langt, magert (og veikt) menneske eller dyr