wordify
bokmålsordboka
prikke
SUBSTANTIV
I forbindelsen
Til punkt og prikke (se punkt)
prikke
VERB
Fra lavtysk
Frambringe, lage ved hjelp av prikker
Prikke en linje
Prikke opp et mønster
stikke
Prikke hull på en ballong
Prikke brød (lage små hull på oversiden)
Det prikket i huden
Berøre, slå lett
Prikke noen på skulderen
Pirke på
Du prikker på alt mulig
prikken
ADJEKTIV
prippen
prikkete, prikket
ADJEKTIV
Besatt med prikker
Et prikkete slips
Ansiktet var prikkete av søle
nynorskordboka
prikke
VERB
Frå lågtysk
Setje prikkar; lage, merkje av med hjelp av prikkar
Prikke (opp, inn) ei linje
stikke
Prikke hol på ein ballong
Prikke brød (lage små hol (på oversida) i brød)
Det prikkar i beina mine (kjennest som små stikk)
Røre ved, pirke i (på)
Ungen skrik når ein prikkar på han
Prikke i maten
kritisere
Ho toler ikkje at nokon prikkar på sonen (talar nedsetjande om)
Kunsten skal ikkje prikkast på (kritiserast)
prikkete
ADJEKTIV
Med prikkar
Eit prikkete slips
Blåprikkete
prikken over i-en
Det som gjer noko fullkome
Blomane i vasen sette prikken over i-en
Sjå: I