I filosofi: det som blir sagt om subjektet i ei utsegn
I grammatikk: setningsledd som seier noko om subjektet, og som er samansett av verbalet og moglege utfyllingar (objekt, predikativ, adverbial) til dette
I «eg gav eplet til bror min» er «gav eplet til bror min» predikat
Tillagd eigenskap, nærare karakteristikk
Eit guddomleg predikat
predikativ
SUBSTANTIV
Latin praedicativus
I grammatikk: setningsledd som gjev ein karakteristikk av eit subjekt eller objekt med hjelp av eit verb som er usjølvstendig eller har (meir eller mindre) avbleikt tyding
Subjektspredikativ
Objektspredikativ
I «huset er stort» er «stort» eit fast predikativ (eit predikativ med så fast tilknyting at utsegna lett blir ugrammatisk og meininga mykje endra dersom ein fjernar det)
I «han vart med på dugnaden uspurd» er «uspurd» eit fritt predikativ (eit predikativ som er lausare knytt til utsegna, og som kan stå på fleire stader i setninga enn eit fast predikativ; før oftast kalla: adverbial apposisjon)
predikatsdel
SUBSTANTIV
I grammatikk: del av heilsetning som inneheld predikat til skilnad frå subjektsdel