wordify
bokmålsordboka
pol
SUBSTANTIV
Gresk ‘akse, spiss’
Hvert av endepunktene (og områdene rundt) på jordaksen eller himmelaksen
Nordpol, sørpol, himmelpolene
Hvert av endepunktene i en magnet eller elektrisk leder
Positiv pol
Negativ pol
Mat. punkt som linjer eller andre punkter står i et visst forhold til
Matematisk pol
motsetning, kontrast
Svinge mellom to poler
pol
SUBSTANTIV
Kortord for vinmonopol
Gå på polet
polakk
SUBSTANTIV
Person fra Polen
polarand
SUBSTANTIV
stellerand
nynorskordboka
pol
SUBSTANTIV
Gresk ‘akse, spiss’
Kvart av endepunkta (og området ikring) på jordaksen eller på himmelaksen
Nordpol
Sørpol
Himmelpolane
Kvart av endepunkta i ein magnet eller elektrisk leiar
Negativ pol
Positiv pol
I matematikk: punkt som linjer eller andre punkt står i eit visst høve til
Matematisk pol
motsetning, motstykke, kontrast
Svinge mellom to polar
pol
SUBSTANTIV
Kortord for vinmonopol
Gå på polet
polakk
SUBSTANTIV
Person frå Polen
polardag
SUBSTANTIV
I arktiske og antarktiske strøk: årstid da sola er over horisonten både dag og natt