wordify
bokmålsordboka
platå
SUBSTANTIV
Fra fransk; jamfør platt
Høytliggende, jevn flate, høyslette
plate
SUBSTANTIV
Norrønt plata, av gresk platys ‘flat’
Tynt flatt stykke, skive
I panser og plate (i full rustning; se panser)
Jernplate, papp-plate, sjokoladeplate, kokeplate, grammofonplate
Slå en plate
Fortelle en skrøne, bløffe
nynorskordboka
platå
SUBSTANTIV
Frå fransk; jamfør platt
Jamn flate som ligg høgt; høgslette
platåsko
SUBSTANTIV
(mote)sko med høg sole og hæl
plate
SUBSTANTIV
Norrønt plata, gjennom lågtysk, opphavleg av gresk platys ‘flat, brei’
Tynt, flatt stykke; skive
I panser og plate (sjå panser)
òg i samansetningar som:
grammofonplate, jarnplate, jernplate, sjokoladeplate, sponplate
Flate på komfyr til å setje kjel eller panne på til oppverming
Rundt, skiveforma lagringsmedium for musikk; jamfør til dømes CD-plate og cd-plate; òg: innhald av lyd på ei slik utgjeving
Slå ei plate
Fortelje ei skrøne, ei kvit løgn; lyge, bløffe