wordify
bokmålsordboka
pipe
SUBSTANTIV
Norrønt pípa, fra latin
fløyte
Danse etter ens pipe (lystre en)
La pipa få en annen låt
Slå om, bli føyelig
Stikke pipa i sekk
(egentlig om sekkepipe) tie brått stille, gi tapt
Rørformet gjenstand med hulrom
Fabrikkpipe, peispipe, børsepipe, orgelpipe
snadde
Tenne på pipa
Tønne, fat til flytende varer
pipe
VERB
Gjennom lavtysk, fra latin
Lage en høy, tynn lyd
Musa piper
Stormen pep
Kulene pep rundt ørene
Det gikk så det pep (veldig fort)
Pipe ut
Utsette for piping som tegn på misnøye
pipehatt
SUBSTANTIV
hatt på skorsteinspipe
pipekonsert
SUBSTANTIV
Av pipe
Vedvarende piping som tegn på misnøye
Skuespillerne ble utsatt for en veritabel pipekonsert
nynorskordboka
pipe
SUBSTANTIV
Norr. pípa; frå lat
Røyrforma musikkinstrument eller del av musikkinstrument
Danse etter nokon si pipe
Gjere som nokon vil
Følgje ordrane til nokon
Eg nektar å danse etter deira pipe
Dei kjem ikkje til å danse etter nokon si pipe
Pipa får ein annan lyd
Seie noko anna enn før
Bli medgjerleg
Gjere kuvending
Stikke pipa i sekken
Bli mållaus
Gje seg
Røyrforma gjenstand med holrom
Som etterledd i ord som:
beinpipe, børsepipe, orgelpipe
Mura kanal som fører røyk frå eldstad og opp og ut over hustaket; del av skorstein som ragar over taket
Feie pipa
Som etterledd i ord som:
fabrikkpipe, skorsteinspipe
Reiskap til å røykje tobakk med
Kveikje pipa
Som etterledd i ord som:
fredspipe, tobakkspipe, vasspipe
Tønne, fat til flytande væske
Den gamle norske pipa var på 449 l
pipe
VERB
Gj l.ty.; frå lat.
Lage ein høg, tynn lyd
Ein fugl som pip
Stormen peip i husnovene
Pipe ut
Gje sterkt uttrykk for misnøye med tale og liknande
Brukt som adjektiv:
Ein pipande fugl
Røysta var tynn og pipande
pipekonsert
SUBSTANTIV
Av pipe
pipelykel
SUBSTANTIV
Av pipe
Skrulykel som grip om alle sideflatene på ein mutter el om heile hovudet på ein skrue; pipenøkkel