wordify
bokmålsordboka
pilar
SUBSTANTIV
Av latin pila ‘stolpe’
Frittstående støtte som bærer en overbygning
Brupilar, grunnpilar
nynorskordboka
pilar
SUBSTANTIV
Av lat. pila ‘stolpe’
Firkanta, mangkanta el rund berekonstruksjon; søyleforma fundament
pil
SUBSTANTIV
Norr. píla; frå lat. ‘kastespyd’
Tynn pinne med skarp spiss til å skyte ut med boge eller armbrøst
Skyte med pil og boge
Bli treft av amors piler
Bli forelska
Dei blei begge trefte av amors piler då dei såg kvarandre
Fare som ei pil
Renne fort av stad
Fyke
Han fer som ei pil på sykkelen
Skjere pil
Sende bodstikke
Ting el figur som liknar på ei pil
Pila syner køyreretninga
pil
SUBSTANTIV
Norr. píll
Busk el tre av vierslekt med heile avlange blad og valseforma rakler
pile
VERB
Av pil
Skunde seg, springe snøgt
Pile av garde