bokmålsordboka
note
SUBSTANTIV
Fra latin; se nota
Teksten er forsynt med noter
Fotnote
Meddelelse fra en regjering til en annen
Det er utvekslet flere noter om saken
Pengeseddel
100 pund i gull og noter
note
SUBSTANTIV
Skrifttegn som angir en tones høyde og varighet
Synge, spille etter noter
Hele og halve noter
I overført betydning:
Skjelle ut etter noter
Skjenne ettertrykkelig på
Med på notene
(være) klar over situasjonen, godta det som hender
Ta med deg notene dine
noteapparat
SUBSTANTIV
Alle notene i et vitenskapelig verk; jamfør note
notehefte
SUBSTANTIV
Hefte med ark, blad med noter
nynorskordboka
note
SUBSTANTIV
Frå latin, jamfør norrønt nóti; eigenleg same opphav som nota
Merknad, forklaring, opplysning til dømes nedst på ei bokside eller bak i boka
Fotnote
Faguttrykk blir forklarte i notane
Melding frå ei regjering til ei anna
Protestnote
Det er utveksla fleire notar om saka
Pengesetel
note
SUBSTANTIV
Same opphav som note
I musikk: skriftteikn som syner høgda og lengda på ein tone
Spele, syngje etter notar
I overført tyding:
Grundig, ettertrykkjeleg
Skjelle nokon ut, gje nokon inn etter notar
Med på notane
Klar over situasjonen; innforstått med det som hender
Som etterledd i:
Ta med deg notane dine
noteapparat
SUBSTANTIV
Av note
Alle notane i eit vitskapleg verk
notehefte
SUBSTANTIV
Av note
Hefte med musikk skriven ned med notar