wordify
bokmålsordboka
monark
SUBSTANTIV
Fra gresk av mon- og -ark
Statsoverhode i et monarki
monarki
SUBSTANTIV
Gresk monarkhia ‘enevelde’
Styreform der en konge, dronning eller en annen fyrste er øverste representant for staten
Konstitusjonelt monarki
Stat som har monarki (1)
Norge er et monarki
monarkist
SUBSTANTIV
Tilhenger av monarkiet
monarkisk
ADJEKTIV
Som gjelder monarkiet
Monarkisk styreform
nynorskordboka
monark
SUBSTANTIV
Frå gresk; av mon- og -ark
Statsoverhovud i eit monarki
Den danske monarken
monarki
SUBSTANTIV
Frå gresk ‘einevelde’; sjå -arki
Styreform der ein konge eller ein annan fyrste er øvste representant for staten
Konstitusjonelt monarki
Stat som har monarki (1)
Noreg er eit monarki
monarkist
SUBSTANTIV
Tilhengjar av monarkiet
monarkisk
ADJEKTIV
Som gjeld monarkiet
Monarkisk styreform