bokmålsordboka
linne
SUBSTANTIV
Kakelinne
Det kom en linne i januar
linne
VERB
Om vær: bli mild
Det linner
linnea
SUBSTANTIV
Etter navnet til den svenske botanikeren Carl von Linné, 1707–1778
Krypende plante i kaprifolfamilien; Linnaea borealis
linnet
SUBSTANTIV
Gj da.; fra l.ty. linnen ‘av lin’
nynorskordboka
linne
SUBSTANTIV
Av linn
Mildvêr(speriode), tøvêr
Kakelinne
Det kom ei linne i januar
linne
VERB
Jamfør norrønt linna; av linn; innverknad frå III line
Gjere linn, mjuk; avherde; line
Bli linn, stilne, gje seg
Det linnar med frosten
linnea
SUBSTANTIV
Etter namnet til den svenske botanikaren Carl von Linné 1707–1778
Krypande plante med kvit eller lyseraud krone i kaprifolfamilien; Linnaea borealis
linnet
SUBSTANTIV
Gjennom dansk, frå lågtysk; eigenleg ‘av lin, lerrets-'