wordify
bokmålsordboka
kord
SUBSTANTIV
Fra engelsk; samme opprinnelse som korde
Ribbevevnad; trådinnlegg til forsterkning av gummi
Bildekket var slitt helt inn på korden
kordfløyel
En bukse i kord
korde
SUBSTANTIV
Gjennom latin, fra gresk ‘tarm, streng’
Rett linje mellom to punkter på en sirkelbue eller kurve
kordel
SUBSTANTIV
Fra latin; av korde
Del, tått i trosseslått tau
kordfløyel
SUBSTANTIV
Av kord
Sterk, riflet fløyel
Fritidsbukser i kordfløyel
nynorskordboka
kord
SUBSTANTIV
Frå engelsk; same opphav som korde
Vevnad som er stamma i eit gummihjul
Mønsteret på bildekket var slite ned heilt inn på korden
kordfløyel
korde
SUBSTANTIV
Gjennom latin, frå gresk khorde ‘tarm, streng’
Linje mellom to punkt på ein sirkelboge eller ei kurve
kordel
SUBSTANTIV
Frå latin diminutiv; av korde
tått av fleire kabelgarn som er tvunne saman
Vanleg tauverk har tre el. fire kordelar
kordfløyel
SUBSTANTIV
Av kord
Sterk, riflet fløyel