wordify
bokmålsordboka
korde
SUBSTANTIV
Gjennom latin, fra gresk ‘tarm, streng’
Rett linje mellom to punkter på en sirkelbue eller kurve
kordel
SUBSTANTIV
Fra latin; av korde
Del, tått i trosseslått tau
nynorskordboka
korde
SUBSTANTIV
Gjennom latin, frå gresk khorde ‘tarm, streng’
Linje mellom to punkt på ein sirkelboge eller ei kurve
kordel
SUBSTANTIV
Frå latin diminutiv; av korde
tått av fleire kabelgarn som er tvunne saman
Vanleg tauverk har tre el. fire kordelar