wordify
bokmålsordboka
kløyv, kløv
SUBSTANTIV
Se kløyv
Sprekk i berg, tre eller lignende
kløv
SUBSTANTIV
Norrønt klyf, av kløvje
Todelt bør som henges over ryggen på lastedyr
Binde kløva på hesten
kløyv, kløv
ADJEKTIV
Norrønt kleyfr
Som kan kløyves; som er til å kløyve, kløyvbar
kløver
SUBSTANTIV
Fra lavtysk betydning 2 fra tysk, fransk
Flerårig plante av slekten Trifolium i erteblomstfamilien
Spillkort merket med svarte kløverblad
Kløver er trumf
Melde kløver
Spille ut (en) kløver
nynorskordboka
kløv
SUBSTANTIV
Norrønt klyf; av kløvje
Todelt bør som ein legg over ryggen på lastedyr (særleg hest eller rein)
kløvsal
kløvbyrd
SUBSTANTIV
kløver
SUBSTANTIV
Lågtysk klever, samanheng med kleime, i tyding 2 frå tysk, fransk av, latin trifolium ‘treblad’
Fleirårig urt; Trifolium; blad av kløver
òg i samansetningar som:
firkløver, kvitkløver, raudkløver
Kortfarge uttrykt med svarte kløverblad; spelkort merkte med svarte kløverblad; jamfør hjarter, ruter og spar
kløverblad
SUBSTANTIV