bokmålsordboka
kleis
ADJEKTIV
Norrønt kleiss
Som snakker urent
kleise
VERB
Norrønt kleisast
Snakke urent
Han kleiser enda han har begynt på skolen
nynorskordboka
kleis
ADJEKTIV
Norrønt kleiss, samanheng med II kleise
Om person: som taler ugreitt, ureint; lesp
Han er kleis
Om tale: utydeleg
kleise
VERB
Av kleis
Snakke ugreitt; lespe; vere kleis
Kleise på s-ane
Tale barnespråk
Kleise for ungane
kleise
VERB
Samanheng med kleime og klisse
kleime, kline; vere blaut; hange ved
Snøen kleisar seg fast
kleise
VERB
Truleg av kleise
Klaske, slå (med noko vått)
Kleise att døra
Kleise egget i golvet
Kleise nokon om øyra
Kleise til
Slå til