wordify
bokmålsordboka
klein
ADJEKTIV
Fra lavtysk ‘tynn, fin’
syk, sjuk, sykelig
Han skrantet og var klein
I dårlig stand, skrøpelig
En klein farkost
Lite flink
En klein kar
Gjøre kleint arbeid
Være klein til å lese
kleinkunst
SUBSTANTIV
Fra tysk, lavtysk
Små håndverksting med kunstnerisk preg
Kunst i lite format
kleinsmed
SUBSTANTIV
Smed som utfører mindre, finere arbeid i metall; til forskjell fra grovsmed
nynorskordboka
klein
ADJEKTIV
Lågtysk kleine, klêne ‘tynn, fin’
veik, sjukeleg, sjukleg
Bli klein
Dårleg, skrøpeleg, i dårleg stand, klen
Ein klein farkost
Kleint arbeid
Kleint gjort (dårleg gjort, simpelt)
kleinkunst
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, tysk; sjå klein
Ting laga av ein kleinkunstnar
Lage kleinkunst
Verksemd av kleinkunstnar
Drive med kleinkunst
kleinkunstnar
SUBSTANTIV
Handverkar som lagar småting med kunstnarleg utforming
kleinsmed
SUBSTANTIV
Sjå kleinkunst
Smed som gjer mindre, finare arbeid i metall, til skilnad frå grovsmed