bokmålsordboka
karakter
SUBSTANTIV
Gj fr.; fra gr. kharakter, av kharassein ‘risse inn’
Kjennetegn, særpreg
Debatten fikk karakter av munnhoggeri
øverst skifter dalføret karakter
Psykisk egenskap; lynne
Ha en sterk karakter
Person eller figur i film, teaterstykke eller roman; rollefigur
I romanen opptrer bare helstøpte karakterer
Karakterene i filmen føles så ekte
Mål på skoleprestasjoner
Gi karakterer
Få gode karakterer til eksamen
karakterbok
SUBSTANTIV
Bok der en elevs karakter blir ført inn
Hun viste stolt fram karakterboka
karakteristikum, karakteristikon
SUBSTANTIV
Særlig brukt i flertall: særkjenne, særtrekk
Forsiktighet er et karakteristikum
En tradisjon med kvenske karakteristika
karakteregenskap
SUBSTANTIV
egenskap ved en karakter karaktertrekk
Vise gode karakteregenskaper
Viljestyrken hans er en utpreget karakteregenskap
nynorskordboka
karakter
SUBSTANTIV
Gj fr.; frå gr. kharakter, av kharassein ‘risse inn’
Kjenneteikn, særpreg
Besøket fekk ein offisiell karakter
Krisa er av forbigåande karakter
Psykisk eigenskap; lynne
Ho har svak karakter
Person el figur i film, teaterstykke eller roman; rollefigur
Holbergs karakterar
Bli kjend med karakterane i filmen
Mål på skuleprestasjonar
Gje karakter
Få ein god karakter
karakterbok
SUBSTANTIV
Bok der karakter til ein elev blir førte inn
Ho grudde seg til å syne fram karakterboka
karakteristikk
SUBSTANTIV
Frå fr.; jf karakteristisk
Skildring av særdraga til noko eller nokon
Gje ein karakteristikk av personar
I mat: heilt tal i ein logaritme med ti til grunntal
Grenseverdi for elektrisk motstand
I maskinteknikk: grafisk framstilling av forholdet mellom to eller fleire storleikar i ein teknisk prosess
karakterdrag
SUBSTANTIV