wordify
bokmålsordboka
logaritme
SUBSTANTIV
Latin, nydanning fra gresk av logos ‘forhold’ og arithmos ‘tall’
Mat. potenseksponent som en opphøyer et grunntall, oftest 10, i for å få et visst tall, forkorting lg eller log; jamfør lg; og log
Logaritmen til 100 er 2
Naturlig logaritme
Logaritme med grunntall e
Se e
Fork. ln
logaritmeregning
SUBSTANTIV
Tallregning med logaritmer
logaritmetabell
SUBSTANTIV
Tabell over logaritmene til et visst grunntall
nynorskordboka
logaritme
SUBSTANTIV
Frå nylatin av, gresk logos og arithmos ‘tal’, eigenleg ‘høvetal’; sjå -log
I matematikk: potenseksponent som ein opphøgjer eit grunntal, oftast 10, i for å få eit visst tal; forkorta lg eller log; jamfør lg og log
Logaritmen til 100 er 2
Bruk av logaritmar gjer det lettare å arbeide med store tal
Naturleg logaritme (sjå naturleg)
logaritmerekning
SUBSTANTIV
rekning med hjelp av logaritmar
logaritmetabell
SUBSTANTIV
Tabell over logaritmane til eit visst grunntal