bokmålsordboka
hål
ADJEKTIV
Norrønt háll
hålke
SUBSTANTIV
Av hål
Glatt islag, særlig på vei eller gate
Gli på hålka
hålkeføre
SUBSTANTIV
Glatt, isete føre
hålogalending
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: person fra Hålogaland
nynorskordboka
hål
ADJEKTIV
Norrønt háll
Som ein glir lett på; glatt
Hål is
Hålt føre
Det er hålt på asfalten
Som glir lett
Fisken var så hål at han var mest umogleg å halde
Ein hål kar
Ha ei hål tunge
hålkeføre
SUBSTANTIV
Glatt, isete føre
hålis
SUBSTANTIV
Hål is
Skli på hålisen
I overført tyding: vanske, lei situasjon
Våge seg ut på hålisen
hålogalending
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: person frå Hålogaland