wordify
bokmålsordboka
hjelm
SUBSTANTIV
Norr. hjalmr
Hodeplagg som beskytter mot hogg, slag, støt eller lignende
Det er påbudt å bruke hjelm på byggeplassen
Soldatene stilte med hjelm og fullt feltutstyr
Noe som ligner hjelm (1); kornstakk med tak el dekke
hjelmbusk
SUBSTANTIV
Pynt av fjær eller lignende på hjelm
hjelmelandsbu
SUBSTANTIV
Jamfør -bu
Person fra Hjelmeland i Ryfylke
hjelmpryd
SUBSTANTIV
Pryd av fjær eller lignende på en hjelm hjelmbusk
nynorskordboka
hjelm
SUBSTANTIV
Norr. hjalmr; smh med hylje
Hovudplagg av hardt materiale som vernar mot hogg, slag, støyt og liknande
I mange yrke er det påbode å bruke hjelm
Soldaten hadde hjelm på seg
hylster; skolm
Kornstakk med tak; òg om berre taket
åsyn, utsjånad
Det er ein stygg hjelm over han
Han har ein hjelm attpå faren (liknar på)
hjelmbusk
SUBSTANTIV
Prydnad av fjør, hestetagl og liknande på ein hjelm
hjelmelandsbu
SUBSTANTIV
Jamfør -bu
Person frå Hjelmeland i Ryfylke
hjelmpryd
SUBSTANTIV
Pryd av fjør og liknande på ein hjelm hjelmbusk