wordify
bokmålsordboka
gryn
SUBSTANTIV
Norrønt grjón; beslektet med grus , opprinnelig ‘noe knust’
(grovknust eller presset) korn uten skall
Koke suppe med gryn
Som etterledd i ord som:
bygg-gryn, byggryn, havregryn, semulegryn
Kornlignende partikkel
Svært lite barn
Det vesle grynet
Penger
Mangle gryn
gründer
SUBSTANTIV
Fra ty. ‘grunnlegger’
Initiativrik person som setter i gang ny (økonomisk) virksomhet
Satse på unge gründere
gryning
SUBSTANTIV
Det å gry; tid da det gryr; grålysing
En langsom gryning av dag
Stå opp i gryningen
gryngrøt, gryngraut
SUBSTANTIV
Grøt av gryn særlig byggryn
nynorskordboka
gryn
SUBSTANTIV
Norrønt grjón; samanheng med grjot og grus , opphavleg ‘noko knust’
(grovknust eller pressa) korn utan skal
Koke graut av gryn
Som etterledd i ord som:
bygg-gryn, byggryn, havregryn, semulegryn
Kornliknande partikkel
Liten bit; grann
Kvart eit gryn
Ikkje eit gryn
Lite barn
Dette vesle grynet
Pengar
Ha mykje gryn
Bruke opp gryna
gründer
SUBSTANTIV
Frå tysk ‘grunnleggjar’
Initiativrik person som set i gang ny (økonomisk) verksemd
Satse på unge gründerar
grynmjølsgraut
SUBSTANTIV
gryngraut
SUBSTANTIV
Graut av gryn særleg byggryn