wordify
bokmålsordboka
goter
SUBSTANTIV
Norr. goti; gjennom lat.; fra gr.
Medlem av en østgermansk stamme i folkevandringstiden
nynorskordboka
gote, gutu
SUBSTANTIV
Norr. gata; sm_o_s gate
Veg, passasje med gjerde el stengsle på sidene; geil
Jage buskapen gjennom gutua
(utskoren) renne; for, fòr
Langstrekt deld, grop (særleg i lendet); løp, far etter skred, tømmerløyping eller liknande
gote
SUBSTANTIV
Samanheng dels med gatt og gote dels med gjot
(utskoren) renne, fòr, nat; for, fòr
Langstrekt deld, grop (særleg i lendet); smal og djup veg eller passasje; laup, far etter skred, tømmerløyping eller liknande
Hol
gote
VERB
Samanheng med gatt og gote
gate, hole (ut)
Gote (ut) eit hol
gote
VERB
Samanheng med got og gyte
gyte