wordify
bokmålsordboka
gnell
SUBSTANTIV
Det å gnelle; hvin
Han var full av temperament og gnell
gnell
ADJEKTIV
Om lyd, særlig stemme: skarp, hvinende, skingrende
En gnell latter
gnelle
VERB
Norrønt gnella
Gi fra seg høy og skarp lyd; hvine; skjelle
Grisen gneller
Ikke gnell slik!
Brukt som adjektiv
Ha en gnellende stemme
nynorskordboka
gnell
SUBSTANTIV
Det å gnelle; kvin
Gnellet frå hunden
Gnellet frå saga
gnell
ADJEKTIV
Om lyd, særleg røyst: skarp, kvinande
Vere gnell i målet
gnelle
VERB
Norrønt gnella
Gje frå seg ein høg og skarp lyd; kvine; skjelle; jamfør gnellande
Hundane gnell
Sagbladet gnall
Det gnell i øksa
Ho gnall i til dei
gnellande
ADJEKTIV
Som gnelle
Med gnellande røyst
Brukt som forsterkande adverb: svært, særs
Gnellande kald