wordify
bokmålsordboka
glime
SUBSTANTIV
Se glime
Blendende glans, lysning
glime
VERB
Av i dialekter glima ‘glimre, lyse med sterk og urolig glans’
Lyse, kaste blendende glans
nynorskordboka
glime
SUBSTANTIV
Sterkt skin; glans
Solglime
glime
VERB
Samanheng med glå og glye
Skine sterkt; blakre; blenke; glitre; blende
Det er ikkje gull alt som glimer (ein skal ikkje dømme ut frå eit flott ytre)
Sola, lyset glimer i auga (er for sterk(t))
glimestein
SUBSTANTIV
edelstein