wordify
bokmålsordboka
gisse
VERB
Beslektet med gjette
gjette, tippe
gissel
SUBSTANTIV
Norrønt gísl, kanskje, fra keltisk
Person som en fiende holder som pant på en avtale eller for å tvinge igjennom krav
Ta gisler
Flykaprerne holdt passasjerene som gisler
gisseldrama
SUBSTANTIV
Aksjon der det blir brukt gisler som pressmiddel for å oppnå noe
gissen
ADJEKTIV
Beslektet med gammelfrisisk gest ‘tørr, kald’
utett, sprukken, lekk
Gisne golvplanker
En gissen båt
nynorskordboka
gisse
VERB
Seie giss; lokke (på gris)
gisse
VERB
Samanheng med gjete
Kome med ei meining ut frå sannsyn eller tru eller rein slump; gjette, tippe
Gisse (på) kven som kjem
Gisse rett, gale
Gisse gåter, avstandar
Gisse seg (fram) til noko
gissel
SUBSTANTIV
Norrønt gísl, truleg frå keltisk ‘pant’
Person som ein forbrytar eller ein part i krig eller liknande held fanga som pant på ei avtale eller for å tvinge gjennom krav
Halde nokon som gissel
Ta gislar
Biletleg:
Sitje som gissel (utgjere eit mindretal utan innverknad (i rådet, nemnda), men samtidig vere med og rettferdiggjere vedtaka)
gisseldrama
SUBSTANTIV
Hending der nokon blir halden som gissel