wordify
bokmålsordboka
frafall
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt fráfall ‘død’; av frafalle
Det å forlate tidligere oppfatning, tro, løfte, påmelding eller lignende; nedgang, svikt
Det var stort frafall ved eksamen
Foreldet: bortgang, død
frafallsprosent
SUBSTANTIV
Prosentvis andel som uteblir eller avstår fra noe, særlig om unge som avbryter utdanning
Frafallsprosenten er for høy i videregående utdanning
frafalle
VERB
Oppgi, avstå fra, gi avkall på
Frafalle et krav
Frafalle siktelsen
frafallen
ADJEKTIV
Som har forlatt, sveket en tidligere tro eller ideologi
En frafallen partifelle
Brukt som substantiv
De frafalne
avdød
nynorskordboka
fråfall
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt fráfall ‘død’
Det å gå bort frå tidlegare tru, meining, lovnad; nedgang, svikt, mink
Religiøst fråfall
Det var stort fråfall på stemnet i høve til påmelde
Forelda: bortgang, død
fråfalle
VERB
Avstå frå, gje avkall på, gje opp
Politiet har formelt fråfalle siktinga