wordify
bokmålsordboka
fort
SUBSTANTIV
Av fransk fort ‘sterk, kraftig’
Selvstendig festningsverk
nynorskordboka
fortene
VERB
Frå lågtysk; jamfør for-
Vere verdig eller skuldig til
Han fortener ein stor takk
Fortene hjelp
Sigeren var fortent
Få straff som fortent
Dette hadde ho ikkje fortent!
Løn som fortent
Straff eller liknande som ein fortener
forteneste, fortenest
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
inntekt; vinning, overskot, overskott
Ha god forteneste på aksjane
10 % forteneste
Det å ha gjort seg verdig til; det å fortene ære
Det er di forteneste at det gjekk bra
fortenestemedalje, fortenestmedalje
SUBSTANTIV
Medalje for gagnleg arbeid
Få Kongens fortenestemedalje i gull