wordify
bokmålsordboka
forstuing, forstuving
SUBSTANTIV
Det å forstue
En stygg forstuing
nynorskordboka
forstue, forstuve
VERB
Frå lågtysk; av for-; etterleddet samanheng med stuke
Skade (kroppsdel) ved at leddflatene forskyv seg; stue, stuve
Forstue okla, handa
Brukt som adjektiv
To forstua fingrar