wordify
bokmålsordboka
forpakter
SUBSTANTIV
Person som leier bruksretten til jord eller en gård
Avtale mellom eier og forpakter
forpakterbolig
SUBSTANTIV
Hus på en gård der forpakterne bor
Oppføre en forpakterbolig
forpakte
VERB
Fra tysk; av for- og pakte; beslektet med pakt
Leie bruksretten til
Forpakte en jordlapp
Forpakte en gård
Forpakte bort
Leie bort bruksretten til
Forpakte bort gården
Ha monopol på
Forpakte sannheten
nynorskordboka
forpaktar
SUBSTANTIV
Person som leiger bruksretten til jord eller ein gard; paktar
Avtale mellom gardeigaren og forpaktaren
forpaktarbustad
SUBSTANTIV
Hus på gard der forpaktarar bur
Ein liten forpaktarbustad
forpakte
VERB
Frå tysk; av for- og pakte; samanheng med pakt
Leige bruksretten til
Forpakte jord
Forpakte ein gard
Forpakte bort
Leige bort bruksretten til
Forpakte bort garden
Gje inntrykk av å ha monopol på
Forpakte sanninga