wordify
bokmålsordboka
flass
SUBSTANTIV
Jamfør islandsk flas ‘tynt skall, skorpe’; trolig beslektet med flis og flak
Avskallede små flak fra hudens overflate, særlig fra hodebunnen
Være plaget med flass
Et middel mot flass
flasse
VERB
Løsne og falle av i flak
Malingen på låven flasser
Huden flasset av
Miste hud, bark, maling eller lignende i små flak
Veggene flasser
Flasse på ryggen
Ha flass
Hodebunnen flasser
flassete, flasset
ADJEKTIV
Som flasse
Flassete murvegger
Som har mye flass
Han er skitten og flassete
nynorskordboka
flas, flass
SUBSTANTIV
Jamfør islandsk flas ‘tynt skal, skorpe’; truleg samanheng med flis og flak
Avskala små flak frå overflata av huda, særleg frå hovudbotnen
Vere plaga av flas
Fjerne flasset
Lita flis; lite flak eller skal; hinne
flase, flasse
VERB
Losne og falle av i flak
Målinga på huset flasar
Borken flasar av
Miste hud, bork eller liknande i små flak
Flase av etter ei solforbrenning
Ha flas
Hårbotnen flasar slik
å, kor eg flasar!
Flekkje skalet av
Flase poteter
flasete, flassete
ADJEKTIV
Som flase
Hus med flasete balkongar
Som har mykje flas
Eg er så flasete i håret