wordify
bokmålsordboka
flage
SUBSTANTIV
Norrønt flaga; trolig beslektet med flat
Vindkast, sterk byge
Vinden kom i sterke flager
anfall, ri
Få en flage
flagell
SUBSTANTIV
Fra latin ‘pisk’
Trådformet bevegelsesorgan hos flagellat og andre lavtstående organismer
flagellant
SUBSTANTIV
Av latin presens partisipp av flagellare ‘piske’
(religiøs) selvpisker
Under svartedauden var flagellantene et vanlig syn
flagellat
SUBSTANTIV
Fellesbetegnelse for eukaryot encellede organismer med flagell
nynorskordboka
flag
SUBSTANTIV
Samanheng med flå og flå
Breitt havstykke
flage
SUBSTANTIV
Norrønt flaga; truleg samanheng med flat
Vindkast, bye, bøye
Vinden kom i flager
anfall, ri
Få ei flage
Det gjekk kalde flager gjennom han
flagell
SUBSTANTIV
Frå latin ‘pisk’
Trådforma rørsleorgan hos flagellat og andre lågtståande organismar
flagellant
SUBSTANTIV
Av latin presens partisipp av flagellare ‘piske’
(religiøs) sjølvpiskar
Flagellantane i mellomalderen