wordify
bokmålsordboka
fair
ADJEKTIV
Fra engelsk; samme opprinnelse som fager
Som holder seg til reglene; rettferdig; ærlig
Gi noen en fair sjanse
Det er ikke fair
Brukt som adverb
Opptre fair
fairway
SUBSTANTIV
Fra engelsk
Kortklippet del av golfbane mellom utslagsstedet og området rundt hullet
fair play
SUBSTANTIV
Fra engelsk ‘ærlig spill’
ærlig spill; rettferdig framgangsmåte
Klubben var preget av idrettsglede og fair play
Maktkampen var ikke fair play
fairspilt
ADJEKTIV
I idrett: spilt på en rettferdig måte; jamfør fair
En fairspilt kamp
nynorskordboka
fair
ADJEKTIV
Frå engelsk; same opphav som fager
Som held seg til reglane; rettferdig; ærleg
Ein fair konkurranse
Dei kjempa ein fair kamp
Dei fekk fair behandling
Brukt som adverb
Spele fair
fair play
SUBSTANTIV
Frå engelsk ‘ærleg spel’
ærleg spel; rettferdig framgangsmåte
Klubben var prega av idrettsglede og fair play
Maktkampen var ikkje fair play
fairway
SUBSTANTIV
Frå engelsk
Kortklipt del av golfbane mellom utslagsstaden og området rundt holet
fairspela, fairspelt
ADJEKTIV
I idrett: spela på ein rettferdig måte; jamfør fair
Ein fairspela kamp