wordify
bokmålsordboka
enke
SUBSTANTIV
Fra dansk, jamfør norrønt ekkja; beslektet med en og én
Kvinne som ektefellen har dødd fra; jamfør enkemann
Bli tidlig enke
Mange kvinnelige alderspensjonister er enker
enkelhet
SUBSTANTIV
Det å være enkel
En vakker seremoni preget av enkelhet
I all enkelhet
Uten noe ekstra
enkeltdør
SUBSTANTIV
Døråpning med én enkelt dør; til forskjell fra dobbeltdør
enkeltbekkasin
SUBSTANTIV
Brunspraglete vadefugl i snipefamilie med lys underside; Gallinago gallinago; jamfør dobbeltbekkasin og kvartbekkasin
nynorskordboka
enkje, enke
SUBSTANTIV
Norrønt ekkja, dansk enke; samanheng med ein og éin
Kvinne som ektemaken har døydd frå; jamfør enkjemann
Bli tidleg enkje
Enkja etter diktaren
enkje, enke
VERB
Av anke
enkjemann, enkemann
SUBSTANTIV
Mann som ektemaken har døydd frå; jamfør enkje
Han vart enkjemann i fjor
enkjemannsstøyt, enkemannsstøyt
SUBSTANTIV
olbogestøyt som gjev sterk, men kortvarig smerte