wordify
bokmålsordboka
enkelt
ADJEKTIV
Fra lavtysk form av enkel
Som forekommer i ett eksemplar eller én gang; som ikke er sammensatt; enkel
Enkelt vindu
Den enkelte skattebetaler
Et enkelt tilfelle
Oppløse noe i sine enkelte bestanddeler
Den enkelte
Hvert enkelt menneske
enkeltindivid
Samfunnet og den enkelte
Hver enkelt
Det enkelte mennesket
hver og en
Dette får hver enkelt ta stilling til
I ubestemt form flertall: noen (få)
Enkelte detaljer
Enkelte forskere hevder at …
Brukt som substantiv
Enkelte var imot det
enkeltbekkasin
SUBSTANTIV
Brunspraglete vadefugl i snipefamilie med lys underside; Gallinago gallinago; jamfør dobbeltbekkasin og kvartbekkasin
enkeltbillett
SUBSTANTIV
Billett for enkeltreise; til forskjell fra tur-retur-billett
enkeltdør
SUBSTANTIV
Døråpning med én enkelt dør; til forskjell fra dobbeltdør
nynorskordboka
enkelt
ADJEKTIV
Frå lågtysk form av enkel
Som er i eitt eksemplar eller skjer éin gong; som ikkje er samansett; enkel, einskild, einstaka
Enkelt vegg
Eit enkelt tilfelle
Den enkelte borgar
Den enkelte
Kvart enkelt menneske
enkelindivid
Samfunnet og den enkelte
Kvar enkelt
Kvart enkelt menneske
kvar og ein
Kvar enkelt får avgjere det
I ubunden form fleirtal: nokre, einskilde, som
I enkelte saker
Brukt som substantiv
Enkelte meiner det
enkelbekkasin, enkeltbekkasin
SUBSTANTIV
Brunspraglete vadefugl i snipefamilie med lys underside; Gallinago gallinago; jamfør dobbelbekkasin og dobbeltbekkasin
enkelbillett, enkeltbillett
SUBSTANTIV
Billett for enkelreise; til skilnad frå tur-retur-billett
enkeldør, enkeltdør
SUBSTANTIV
Døropning med éi enkel dør; til skilnad frå dobbeldør