wordify
bokmålsordboka
emalje
SUBSTANTIV
Av fransk émail; beslektet med smelte
Blankt, glassaktig materiale til overtrekk på metall
Smykker i gull og emalje
Hardt overflatelag på tann
Fluor styrker emaljen på tennene
emaljelakk
SUBSTANTIV
lakk som gir emaljelignende overflate
emaljere
VERB
Fra fransk
Dekke med emalje
Brukt som adjektiv
Et emaljert fat
Emaljerte jerngryter
nynorskordboka
emalje
SUBSTANTIV
Av fransk émail; samanheng med smelte
Blankt, glasvore materiale brukt til overtrekk på metall
Ein lysestake med innlagd emalje i fleire fargar
Hardt overflatelag på tann
Brus kan etse bort emaljen på tennene
emaljelakk
SUBSTANTIV
lakk som gjev ei emaljeliknande overflate
emaljere
VERB
Frå fransk
Dekkje med emalje
Brukt som adjektiv
Eit emaljert smykke
Emaljerte kokekar