wordify
bokmålsordboka
elektromagnet
SUBSTANTIV
Bløt jernkjerne som blir magnetisk av en omviklet strømførende spole
elektromagnetisme
SUBSTANTIV
(læren om) magnetisme framkalt av elektrisk strøm
elektromagnetisk
ADJEKTIV
elektromagnetisk induksjon
Produksjon av elektrisitet ved å forandre den magnetiske fluks gjennom strømkretsen; Se: induksjon
nynorskordboka
elektromagnet
SUBSTANTIV
Jernkjerne som blir magnetisk av ein omvikla straumførande spole
elektromagnetisme
SUBSTANTIV
(lære om) magnetiske verknader av elektriske straumar
elektromagnetisk
ADJEKTIV
Som gjeld elektromagnetar eller elektromagnetisme
Elektromagnetisk bølgje, felt
elektromagnetisk stråling
Overføring av energi med elektromagnetiske bølgjer
Synleg lys er døme på elektromagnetisk stråling
Sjå: stråling