wordify
bokmålsordboka
ekspedisjon
SUBSTANTIV
Fra latin
Det å ekspedere eller bli ekspedert
Ekspedisjon av gods
Større ferd med vitenskapelig eller militært formål; gruppe med deltakere på en slik ferd
Legge ut på en farefull ekspedisjon
En vitenskapelig ekspedisjon
En to måneder lang ekspedisjon i jungelen
En ekspedisjon bestående av fire forskere
Som etterledd i ord som:
forskningsekspedisjon, forskingsekspedisjon, polarekspedisjon
Avdeling, kontor, rom eller bygg der et foretak eller en organisasjon tar imot publikum
Henvend deg i ekspedisjonen
Foretak som driver med forsendelse av varer
ekspedisjonsgebyr
SUBSTANTIV
Gebyr en må betale for at noen skal behandle en sak eller en bestilling, sende en vare eller lignende; jamfør ekspedisjon
For å gjøre om bestillingen må du betale et ekspedisjonsgebyr på 250 kroner
ekspedisjonssjef
SUBSTANTIV
Sjef for avdeling i et norsk departement eller i Riksrevisjonen
ekspedisjonskontor
SUBSTANTIV
Sted der en ekspedere kunder; kontor som yter tjenester til publikum
nynorskordboka
ekspedisjon
SUBSTANTIV
Frå latin
Det å ekspedere eller bli ekspedert
Ekspedisjon av gods
Større ferd med vitskapleg eller militært føremål; gruppe med deltakarar på ei slik ferd
Leie ein ekspedisjon til Sørpolen
Leggje ut på ekspedisjon
Ein militær ekspedisjon
Ein fransk ekspedisjon med fem medlemer
Som etterledd i ord som:
forskingsekspedisjon, polarekspedisjon, polekspedisjon
Avdeling, kontor, rom eller bygg der eit føretak eller ein organisasjon tek imot publikum
Arbeide i ekspedisjonen
Føretak som driv med sending av varer
ekspedisjonskontor
SUBSTANTIV
Stad der ein ekspedere kundar; kontor som yter tenester til publikum
ekspedisjonssjef
SUBSTANTIV
Sjef for avdeling i eit norsk departement eller i Riksrevisjonen
ekspedisjonsgebyr
SUBSTANTIV
Gebyr ein må betale for at nokon skal behandle ei sak eller ei bestilling, sende ei vare eller liknande; jamfør ekspedisjon
Prisen inkluderer ikkje porto og ekspedisjonsgebyr