bokmålsordboka
dunk
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt dynkr ‘dunk, ståk’; av dunke
Lyd av bank, kakk eller slag
Et dunk i veggen
Få et dunk i ryggen
dunk
SUBSTANTIV
Tønneformet beholder; kagge
En dunk øl
Gå dunken
Gå til spille eller gå galt
Maten gikk dunken
Karrieren er i ferd med å gå dunken
Klubben kunne gå dunken
Gå på dunken
Ta slutt, gå galt eller konkurs
Forholdet er i ferd med å gå på dunken
Boligmarkedet gikk på dunken
Selskapet går på dunken
Som etterledd i ord som:
dunk
INTERJEKSJON
Brukt til å gjengi dunk
Motoren sa dunk, dunk
dunker
SUBSTANTIV
Etter W. Dunker, som begynte oppdrett av rasen i 1820-årene
Norsk harehund med kort, grov pels
nynorskordboka
dunk
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt dynkr ‘dunk, ståk’; av dunke
Lyd av bank, kakk eller slag
Høyre ein dunk i veggen
Få ein dunk i ryggen
dunk
SUBSTANTIV
Tønneforma behaldar; kagg
Ein dunk med øl
Gå dunken
Gå til spille eller gå gale
Dette kan gå dunken
Middagen gjekk dunken
Verksemda kunne gå dunken
Gå på dunken
Ta slutt, gå gale eller konkurs
Banken kjem til å gå på dunken
Privatøkonomien er i ferd med å gå på dunken
Som etterledd i ord som:
dunk
INTERJEKSJON
Nytta til å gje att ein dunk
Motoren sa dunk, dunk
dunker
SUBSTANTIV
Norsk harehund med kort, grov pels